Ik ben boos! Verdrietig..

In het verhaal ‘Ik ben boos! Verdrietig..’ ontmoeten we Nuha, een levendig kind dat het liefst de hele dag met haar grote zus, Irfa, speelt. Maar soms, heel soms, wil Irfa liever alleen spelen. Dat is het moment waarop Nuha’s hart zwaar wordt, en verdriet haar begint te omhullen. Het lijkt alsof haar gevoelens een storm in haar binnenwereld veroorzaken, en ze weet niet hoe ze hieruit moet komen.

Gelukkig is daar mama, de wijze raadgever. Ze begrijpt dat de gevoelens van Nuha diep gaan en dat er meer schuilgaat achter haar woede dan op het eerste gezicht lijkt. Mama weet dat Nuha’s verdriet en onbegrip de ware bron zijn van haar emoties. Ze neemt de tijd om te luisteren, met open armen en een warm hart.

Dit liefdevolle verhaal laat de lezer de wereld van emoties zien vanuit het perspectief van een kind. Het toont dat onder de oppervlakte van woede vaak andere, diepere emoties schuilen, zoals verdriet en onbegrip. Deze emoties zijn soms onzichtbaar, maar hebben net zo goed aandacht en begrip nodig.

De schrijvers willen ons bewust maken van het belang van compassie, of “rahma” zoals het in het Arabisch genoemd wordt, voor iedereen die zich in een emotionele storm bevindt. Het herinnert ons eraan dat we allemaal behoefte hebben aan verbinding en begrip, vooral wanneer we worstelen met complexe gevoelens. Het verhaal brengt de kracht van liefde en begrip in beeld, en toont ons dat compassie de weg is naar troost en heling, zelfs in de diepste emotionele stormen.